Ograniczenia funkcjonalne mogą mieć charakter stały lub przejściowy, całkowity lub przejściowy, mogą występować w jednakowym nasileniu lub charakteryzwać się zróżnicowanym poziomem odchyleń w trzech płaszczyznach: osobowe, biologicznej, społecznej. Zróznicowanie to zależy od bardzo wielu czynników. Za najważniejsze uważa się:
a) rodzaj,
b) widoczność,
c) czas wystąpienia niepwłnosprawności,
d) wartość przypisywaną przez jednostkę i jej otoczenie społeczne sprawności utraconej,
e) zdolność jednostki niepełnosprawnej i jej najbliższego otoczenia społecznego do akceptacji ograniczeń zaistniałych w sferze biologicznej organizmu,
f) zdolność jednostki do mobilizacji zachowanego potencjału i wykorzystania go dla własnego rozwoju,
g) wsparcie udzielana jednostce na poszczegółnych etapach
przeżywania niepełnosprawności przez otoczenie społeczne
(rodzinę, środowisk lokalne, służby rehabilitacyjne, socjalne).
<!–[if !supportEmptyParas]–> <!–[endif]–>
Uwzględnie tych czynników pozwala na obiektywną ocenę konsekwencji niepełosprowaności i dostosowanie programu rehabilitacyjnego to indywidualnych potrzeb jednostki.
<!–[if !supportEmptyParas]–> <!–[endif]–>
W literaturze przedmiotu wyróżnia się poszczególne RODZAJE NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI. Najczęściej podaje się: USZKODZENIA NARZĄDÓW ZMYSŁÓW (wzroku, słuchu), USZKODZENIA MOWY, USZKODZENIA NARZĄDÓW RUCHU, NARZĄDÓW WEWNĘTRZNYCH, oraz USZKODZENIA UKŁADU NERWOWEGO KIERUJĄCEGO CZYNOŚCIAMI UMYSŁWYMI I ZACHOWANIEM JEDNOSTKI LUDZKIEJ.
<!–[if !supportEmptyParas]–> <!–[endif]–>
(Źródło: Encyklopedia perdagogiczna XXI wieku. Tom III, pod. red. T. Pilcha, Warszawa 2004,s. 647.)
Niepełnosprawność 